Ο κάνναβος, με  χαρακτηριστικά το μέτρο, την αναλογία και την κλίμακα, θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα σχεδιαστικά-οργανωτικά εργαλεία που καθόρισαν την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία , από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Παρόλα αυτά, η έννοια του καννάβου έχει λανθασμένα περιοριστεί σε ερμηνείες που τη συνδέουν με την αυστηρότητα και την μονοτονία. Σκοπός της ερευνητικής εργασίας είναι η διερεύνηση των ιδεολογικών, γεωμετρικών και κατασκευαστικών προεκτάσεων του καννάβου μέσα από παραδείγματα-σταθμούς στην ιστορία της αρχιτεκτονικής, τόσο χρονικά όσο και βάσει κλίμακας. Αντικείμενο της εργασίας αποτελούν αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά έργα που σχεδιάστηκαν περισσότερο ή λιγότερο πρόδηλα μέσω ενός καννάβου. Ένας κάνναβος ο οποίος ενώ ασκεί την επιρροή του σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της αρχιτεκτονικής, η έκφραση του μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου και λειτουργεί ως φορέας πολλαπλών νοημάτων και συμβολισμών. Κριτήριο για την επιλογή των έργων αυτών αποτέλεσε η χρήση του στη συνθετική τους διαδικασία καθώς και οι ποικίλες μορφές που μπορεί να υιοθετεί. Μέσα από την ανάλυση των παραδειγμάτων-σταθμών θα προκύψει αν τελικά οι κανόνες-περιορισμοί μιας δομικής αρχής και συγκεκριμένα του καννάβου, καταλήγουν σε επέκταση ή μη των δυνατοτήτων προσαρμογής και επομένως δυνατοτήτων έκφρασης. Η κεντρική ιδέα της δομής ενός καννάβου περιορίζει την ελευθερία ή οδηγεί τελικά στην ελευθερία;