Η Λίμνη Πλαστήρα ή αλλιώς τεχνητή λίμνη Ταυρωπού είναι λίμνη που βρίσκεται στον νομό Καρδίτσας και αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες τεχνητές λίμνες της χώρας μας. Βρίσκεται 25χλμ. περίπου δυτικά της Καρδίτσας, σε υψόμετρο περίπου 800 μέτρων.
Στην περιοχή της σημερινής λίμνης η οποία ονομαζόταν ¨Νεβρόπολη¨, το 1928 ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας συνέλαβε την ιδέα για την κατασκευή ενός φράγματος που θα έδινε λύση στο πρόβλημα της άρδευσης του θεσσαλικού κάμπου, της ύδρευσης της Καρδίτσας και άλλων κοινοτήτων, αλλά και την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, με την εκμετάλλευση της δύναμης του νερού. Στις αρχές τις δεκαετίας του ΄50 άρχισε η υλοποίηση της ιδέας με την κατασκευή ενός φράγματος στην περιοχή ¨Κακαβάκια¨ το οποίο και ολοκληρώθηκε το 1960.
Βασικό μέλημα του σχεδιασμού από τις πρώτες κιόλας χαράξεις αποτέλεσαν οι περιμετρικές οπτικές φυγές προς τη λίμνη και η δημιουργία ενός συγκροτήματος που θα εκμεταλλεύεται κάθε δυνατή οπτική της. Ο κύκλος και η τοποθέτηση κτιριακών όγκων περιμετρικά του, αποτέλεσε τη βέλτιστη επιλογή με γνώμονα το οικόπεδο και τη σχέση του με τη λίμνη.
Η τελική πρόταση σχεδιασμού περιλαμβάνει ένα σύστημα χαράξεων που συγκρατούν τις στάθμες της λίμνης και δημιουργούν επίπεδα, ενώ μια κεντρική χάραξη οδηγεί τον επισκέπτη από την είσοδο στην πλατεία και από εκεί στην απόληξη του συγκροτήματος, σε ένα παρατηρητήριο μέσα στη λίμνη. Οι κτιριακοί όγκοι αποτελούνται από οργανικές δομές και αναπτύσσονται κυτταρικά και περιμετρικά της πλατείας, αξιοποιώντας τις διαφορετικές οπτικές από το Βορρά έως το Νότο. Τα κτίρια διαθέτουν ξεχωριστές εισόδους για αυτονομία, ενώ ορισμένα αποτελούν υποσύστημα του γενικού κτιριακού συστήματος.
Η σύνθεση αποτελείται από το κτίριο της έκθεσης το οποίο έχει άμεση σχέση με το κτίριο των εργαστηρίων και αποτελούν τους βασικούς όγκους του Κέντρου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης. Ακολουθούν το κτίριο του αμφιθεάτρου , το αναψυκτήριο καθώς και οι ξενώνες για τους εποχιακούς επισκέπτες με δωμάτια βραχείας ή μακράς διαμονής. Σημαντικό ρόλο στο διαδραματίζει το παρατηρητήριο της λίμνης. Συνολικά το συγκρότημα φιλοξενεί χώρους περίπου τριών χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων.
Ως προς τη φιλοσοφία των υλικών και της κατασκευής χρησιμοποιήθηκαν υλικά που αφήνουν το ελάχιστο δυνατό αποτύπωμα στο περιβάλλον και εντάσσονται στο φυσικό τοπίο σε όλες τις εποχές του χρόνου. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκαν μεταλλικές κατασκευές οι οποίες είναι συναρμολογούμενες και εύκολα αναστρέψιμες στην περίπτωση που κριθεί αναγκαία η απομάκρυνσή τους. Η επένδυση των όψεων επιτυγχάνεται με τη χρήση τούβλινου claustra, το οποίο φιλτράρει το φως ενώ ταυτόχρονα το τούβλο ως γαιώδες υλικό «δένει» με το περιβάλλον του.
Οι χαράξεις και πορείες στο έδαφος ορίζονται από χαμηλού ύψους μεταλλικά φύλλα Corten, στοιχεία που συναντώνται και περιμετρικά των δωμάτων των κτιρίων. Το Corten ως υλικό απορροφάται χρωματικά από τους γήινους τόνους του τοπίου και συμβάλλει στο οπτικό και σχεδιαστικό αποτέλεσμα της σύνθεσης. Όσον αφορά το έδαφος των υπαίθριων και ημιυπαίθριων χώρων του συγκροτήματος καθώς και του χώρου στάθμευσης, χρησιμοποιήθηκε μια ήπια σχεδιαστική παρέμβαση στο περιβάλλον με τη χρήση πατημένου χώματος.
Η μονολιθικότητα των υλικών σε συνδυασμό με τις οργανικές μορφές των κτιρίων και τα φυτεμένα δώματα, δημιουργούν την αίσθηση της «ανάδυσης» από το έδαφος.
