η “κατασκευή” του ελεύθερου χρόνου
ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΖΩΝΗ ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Η περιοχή μελέτης βρίσκεται στην ακτή Θεμιστοκλέους , όρμος Λουβιάρη - Σκαφάκη , Καθρέπτης- την οποία περιβάλλουν τα απομεινάρια του κονώνειου τείχους .
Μέσα από την ανάλυση του οικοπέδου, διακρίναμε τρία επίπεδα, και σε αυτά παρατηρήθηκαν τρεις διαφορετικές ποιότητες ήχων.
Στο πρώτο και πιο ψηλό σημείο, ακούμε μονάχα τον ήχο των αυτοκινήτων - χάος.
Στο δεύτερο,ενδιάμεσο στάδιο κυριαρχεί η βοή των αυτοκινήτων και της θάλασσας - λήθη.
Στο τρίτο και τελευταίο επίπεδο, ο ήχος προέρχεται μονάχα απο το πέλαγος που σκάει στα βράχια - κύμα.
Αυτά τα τρία επίπεδα ακολουθούν τη ροή του κονώνειου τείχους δημιουργώντας μία διαδρομή μέσα στον χρόνο και στην ιστορικότητα .
Σύμφωνα με αυτήν την λογική προσπαθήσαμε να δώσουμε μία μορφή και μία χωρική διάταξη στην κατασκευή μας..
Με μήκος 170 μέτρα η κατασκευή ανοιγοκλείνει με τη μορφή του κύματος.
Η είσοδος του επισκέπτη γίνεται από ένα ανοιχτό πλάτωμα που τον υποδέχεται από το επίπεδο του δρόμου και αρχίζει να υψώνεται πάνω από αυτόν, ενώ η λογική αυτή επαναλαμβάνεται και στην έξοδο προς την φυγή της θάλασσας. Κατασκευαστικά η ροή αναδεικνύεται μέσα από έναν σκελετό.Ο σκελετός αυτός αποτελείται από 92 παράλληλες ξύλινες διατομές με απόσταση μεταξύ τους δύο μέτρα οι οποίες χαρακτηρίζονται απο καμπύλα στοιχεία. Τα στοιχεία ξεκινούν από ακτίνα 3 έως και 5 μέτρων(ελάχιστη και μέγιστη διατομή).Μέσα στην κατασκευή υπάρχουν πλατώματα τα οποία ωθούν τον επισκέπτη να περιπλανηθεί τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά της κατασκευής.
Ο επισκέπτης ξεκινάει την διαδρομή του απο το πρώτο επίπεδο με μία ανοιχτή αριστερόστροφη κίνηση των διατομών, καταλήγοντας στα κλειστά μέρη του κελύφους. Έπειτα, οδηγείται προς το ενδιάμεσο επίπεδο ήχων όπου η κατασκευή αρχίζει να ανοίγει πλέον από την αντίστροφη πλευρά δίνοντας του ένα διαφορετικό οπτικό και ακουστικό πεδίο, προς τη θάλασσα και τον αυτοκινητόδρομο. Συνεχίζοντας την διαδρομή οι διατομές ολοκληρώνουν κύκλο ξανά δημιουργώντας κλειστό χώρο.Η δυνατότητα της κατασκευής να κλείνει μετά από κάθε διαφορετική ποιότητα ήχου του προσφέρει το αίσθημα της ακουστικής παύσης. Στο τελικό άνοιγμα των διατομών ο επισκέπτης αφήνεται προς την θάλασσα και το άκουσμα της.
Ο επισκέπτης περιπλανιέται σε ένα ζωντανό οργανισμό με διαφορετικές ποιότητες ήχων φτάνοντας εν τέλει στο τύμπανο του ,στο ηχείο του.
[...] Και μόνοι με τον ορίζοντα. Τα κύματα έρχονται από την αόρατη Ανατολή, ένα ένα, υπομονετικά. Φτάνουνε μέχρις σε μας και πάλι υπομονετικά φεύγουν προς την άγνωστη δύση, ένα ένα. Ατέλειωτη πορεία που δεν άρχισε ποτέ τελείωσε ποτέ... Ποτάμια μικρά και μεγάλα παίρνουν, η θάλασσα Πέρνα και μένει. Έτσι θα έπρεπε να αγαπώ, πιστά και φευγαλέα. Σμίγω με τη θάλασσα.
“Η θάλασσα μες στα χέρια μας” - Αλμπέρ Καμύ
