Το θέμα της έρευνας επικεντρώθηκε αφενός στην αναζήτηση και εξεύρεση όλων εκείνων των παραγόντων που επιδρούν στην αίσθηση της οικειότητας στο εσωτερικό ενός χώρου και ιδιαίτερα μίας κατοικίας. Αφετέρου εξετάστηκε το κατά πόσο συναντάται αυτή η αίσθηση  σε κατοικίες της μοντέρνας αρχιτεκτονικής μέσα από το έργο τριών αρχιτεκτόνων.

Μοντέρνο/Φιλοσοφικοί Στοχασμοί: Οι Διαφορετικές Απόψεις

Το μοντέρνο κίνημα αποτέλεσε τομή στην ιστορία της αρχιτεκτονικής. O εμφατικός συσχετισμός με την λειτουργικότητα αποτελεί κύριο στοιχείο των μοντέρνων κτιρίων. Αυτά, ήταν σε θέση να καλύψουν βέλτιστα τις ανάγκες ολόκληρων πληθυσμιακών μαζών.Ωστόσο, στον αντίποδα βρίσκεται η άποψη του Heidegger. Για τον Heidegger, oι υπερ-απλοποιημένες αρχές της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, εκτοπίζουν  τις επιθυμίες του χρήστη και τα κτίρια αναγνωρίζονται απλά σαν καταφύγια.

Οικείο ή όχι…? Ποιοι Παράγοντες Συνθέτουν την Αίσθηση της Οικείοτητας σε Έναν Χώρο... Και Γιατί Σχετίζεται με την Κατοικία…?

Ο ορισμός της έννοιας δεν είναι ιδιαίτερα σαφής. Δεν είναι κάτι το αντικειμενικό καθώς η οικειότητα συνδέεται με την αντίληψη του χώρου. Για την κατανόηση του ζητήματος, αρχικά απαιτείται η πλήρης αποδόμηση του χώρου στα συντακτικά του στοιχεία. Το βασικό μέγεθος που προκύπτει είναι αυτό της κλίμακας. Η αίσθηση της κλίμακας δεν σχετίζεται απλά με βιομιμητικά μετρικά στοιχεία αλλά έχει βαθύτερη αφετηρία και συνδέεται με το αίσθημα της φωλιάς. Η ανάγκη εξέτασης του τρόπου αντίληψης του χώρου από τον χρήστη, οδηγεί σε μία φαινομενολογική προσέγγιση του ζητήματος. Παρά την υποκειμενική αντίληψη, υπάρχει μία ουσία που παραμένει αμετάβλητη όταν σκεφτούμε τον χώρο με όλες τις πιθανές παραλλαγές του βάσει της φανταστικής παραλλαγής. Έχοντας εξετάσει ανεξάρτητα τα στοιχεία του απαρτίζουν γεωμετρικά τον χώρο, και υπό το πρίσμα της φανταστικής παραλλαγής, αναδύεται η έννοια της υλικότητας που εμπεριέχει την έννοια της χρονικότητας και το στοιχείο της φύσης.

Είναι Τελικά τα Μοντέρνα Κτίρια Οικεία στον Χρήστη τους;
Ανάλυση Μέσα από το Έργο Τριών Αρχιτεκτόνων

Το μοντέρνο κίνημα παρά τον καθολικό χαρακτήρα του, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένα ομοιογενές μορφολογικό κίνημα. Αυτή η ανομοιογένεια που το χαρακτηρίζει, συναντάται και στην μελέτη  του ζητήματος της οικειότητας. Έτσι σε ορισμένες κατοικίες η αίσθηση αυτή  συναντάται ενώ σε άλλες περιπτώσεις, έχουν παραχθεί απόλυτοι, μη οικείοι χώροι.

Στο έργο του Α. Κωνσταντινίδης η απλότητα των όγκων, κυριαρχούν,  όμως ο σχεδιασμός υπαγορεύεται από τον τόπο και το βίωμα του χρήστη. Αυτός ο χαρακτήρας παρέμεινε αμετάβλητος διαχρονικά στο έργο του. Αντίθετα, εξετάζοντας το ζήτημα της οικειότητας στο έργο του LeCorbusier σε μία πρώτη ανάγνωση εντοπίζεται ανομοιογένεια. Ταυτόχρονα με την VillaSavoye, σχεδιάστηκαν οι κατοικίες Cité Frugès στο Pessac και την ίδια περίοδο που σχεδιάστηκε η UnitedeHabitation, σχεδιάστηκε και η περίφημη καλύβα του LeCorbusier.  Σε  δεύτερη ανάγνωση ωστόσο, παρατηρείται μία βαθμιαία μετάβαση σε μικρότερες και πιο οικείες δομές. Αντίθετα από τον LeCorbusier, στα αρχικά έργα του JohnLautner ο σχεδιασμός γίνεται λαμβάνοντας υπόψιν την ανθρώπινη κλίμακα, ενώ σαφής είναι και η επιθυμία για ενσωμάτωση του οικοδομήματος στην φύση. Σταδιακά, φουτουριστικά σχήματα αναιρούν την ανθρώπινη κλίμακα των πρώιμων έργων. Μόνο η παρουσία φυσικών υλικών και η επαφή με τη φύση είναι αυτά που εξασφαλίζουν την αίσθηση του οικείου στα έργα της μεσαίας περιόδου. Και αυτά όμως εξαφανίζονται στα τελευταία έργα.

--
Ολόκληρη η εργασία είναι διαθέσιμη προς ανάγνωση σε αυτόν το σύνδεσμο.