Ελληνικό κείμενο
Η χρηστική ιδιότητα της καρέκλας ξεκινά και καταλήγει στο οριζόντιο στοιχείο της, δηλαδή το κάθισμα. Με αφετηρία την πρωτότυπη καρέκλα του Breuer (Lattenstuhl) επιλέγουμε να σχεδιάσουμε μια κατασκευαστική προσθήκη στον κενό χώρο του καθίσματος με την τεχνική και τη μορφή της αναδίπλωσης (folding). Δύο ξύλινα δοκάρια (κυκλικής διατομής 28μμ) κι ένα εύπλαστο υλικό που τα συνδέει, προσαρτώνται στο συμπαγή, ορθοκανονικό καμβά, ορίζουν το χώρο που θα υποδεχτεί το βάρος, και κλειδώνουν στα κρίσιμα σημεία διαμορφώνοντας το κάθισμα. Ο σχεδιασμός της ελαφριάς κατασκευής προέκυψε από την ανάγκη σύγκρουσης με την αυστηρότητα του αρχικού μοντέλου∙ από τη φόρμα που προτείνει μέχρι την υλικότητα. Για να ανατρέψουμε το στατικό χαρακτήρα του, οι προτάσεις μας παίζουν με τις έννοιες της κίνησης, της πλαστικότητας και του κιτς ώστε να εκφράσουν πολλαπλά σενάρια. Το PVC, η σιλικόνη, το ριζόχαρτο, τα καρφιά και το πλαστικό γρασίδι φέρουν γνωρίσματα της σύγχρονης κοινής (mass) αισθητικής, ενώ ταυτόχρονα παραμένουν ανοίκεια ως προς τη χρηστικότητά τους. Με αυτόν τον τρόπο, η αντίθεση στην πρόταση του Breuer είναι ένα ανοιχτό και κατ’ επέκταση αέναο παιχνίδι που προσκαλεί το χρήστη να εκτονώσει την ανάγκη του, επιφέροντας την μεταβολή που ο ίδιος επιλέγει σε έναν ανοιχτό σχεδιασμό. Άλλωστε, ο δημιουργικός διάλογος του χρήστη με το αντικείμενο ενέχεται στη διαδικασία χειραφέτησης του πρώτου και είναι η μεγάλη πρόκληση που εισήγαγε το κίνημα του Bauhaus.
