Η περιοχή μελέτης βρίσκεται στο Συγκρότημα κτιρίων επί της οδού Πατησίων, του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Η κεντρική ιδέα που οδήγησε στην χειρονομία αυτήν,ήταν η ανάγκη για ενίσχυση της επικοινωνίας των κτηρίων Μπουμπουλίνα,Τοσίτσα,Γκίνη και Αβέρωφ δημιουργώντας μια διόροφη κατασκευή 55x3,50 μ. παράλληλη στο κτήριο Μπουμπουλίνα σε απόσταση από αυτό 24,5μ. οπου συνδέονται με γέφυρα στον 4ο όροφο αυτού .
Σημείο αναφοράς της παρέμβασης μας είναι ο εκθεσιακός χώρος που βρίσκεται στην δεύτερη στάθμη αυτής , ενώ στην πρώτη έχουμε χώρο σχεδίασης .
Παρόλα αυτά το περιβάλλον αυτό μας δημιουργεί την επιθυμία μιας κατασκευής που όχι μόνο να μπορεί να λειτουργεί σαν χώρος έκθεσης αλλά να είναι και ο ίδιος ένα έκθεμα . Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της οπτικής αίσθησης που περικλύει τον άνθρωπο σε οποιοδήποτε σημείο της κατασκευής και αν σταθεί αφού το διάτρητο φιλτράρει το ανατολικό φως δημιουργώντας έτσι ένα παιχνίδι σκιών και αντανακλάσεων στο εσωτερικό της κατασκευής αλλά και τις οπτικές φυγές που δημιουργούνται όταν βρίσκεται στην γέφυρα .
Η παρέμβαση στηρίζεται σε 5 υποστυλώματα και στην στατική ικανότητα του ανελκυστήρα ύψους 14,5μ. αποτρέποντας έτσι την επιβάρυνση των περιμετρικων κτηρίων κάνοντας το έτσι να λειτουργεί και αυτόνομα .
Είσοδος στην κατασκευή πραγματοποιείται μέσω του ανελκυστήρα της ή του κλιμακοστάσιου του κτηρίου Μπουμπουλίνα που στον 4ο όροφο του επικοινωνούν με γέφυρα . Μέσω της γέφυρας αυτής ενισχύεται η οπτική επικοινωνία .
Ωστόσο η παρέμβαση δεν διαδραματίζεται μονάχα ως υπερυψωμένη κατασκευή αλλά και στο έδαφος με λωρίδες φύτευσης παράλληλες σε αυτήν μέσω χάραξεων που σε καθοδηγούν στις εισόδους των περιμετρικων κτηρίων .
Η συνολική παρέμβαση , μας μεταφέρει την αίσθηση του δωματίου αφού ο χώρος περιμετρικά των Τοσίτσα,Μπουμπουλίνα και γκυνη δίνει την αίσθηση του εσωτερικού χώρου με τις παρεμβάσεις μας να συμπληρώνουν το «χαλί» και την «οροφή» ψηλά σε αυτό.