Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η επανάχρηση και αποκατάσταση του κεντρικού κτιριακού συγκροτήματος του ιταλικού αγροτικού οικισμού Campochiaro (σημ. Ελεούσα) στο νησί της Ρόδου. Ο εν λόγω δασικός οικισμός ιδρύθηκε το 1935, την περίοδο δηλαδή της Ιταλικής κατοχής στα Δωδεκάνησα (1912-1943) και σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονας Petracco και Bernabitti. Εκεί μεταφέρθηκαν Ιταλοί υλοτόμοι έποικοι. Η αρχιτεκτονική των κτιρίων που ανεγέρθηκαν ακολουθούν τα ρασιοναλιστικά πρότυπα της περιόδου με έντονο το μεσογειακό στοιχείο. Το κεντρικό κτιριακό συγκρότημα αποτελείται από τρία πολυλειτουργικά κτίρια (διοικητήριο, σχολείο, χωροφυλακή, εργαστήρια, εστιατόριο, ιατρείο, διαμερίσματα) και την εκκλησία περικλείοντας έτσι την ορθογωνική πλατεία. Tα κτίρια αυτά μετά το τέλος της ιταλοκρατίας θα λειτουργήσουν ως Σανατόριο(1947-1970) και έπειτα ως σχολείο και στρατώνας. Σήμερα, πέρα από ένα τμήμα του κτιρίου 3 που χρησιμοποιείται, τα υπόλοιπα στέκουν εγκαταλελειμμένα. Στοιχεία φθοράς χρόνου αλλά και μετέπειτα παρεμβάσεων είναι εμφανή τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Τα γύρω σπίτια του οικισμού εξακολουθούν να κατοικούνται από ντόπιους.

Έπειτα από μελέτη των ιστορικών στοιχείων, των αρχικών ιταλικών σχεδίων και καταγραφή-αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης, προτείνεται η λειτουργεία του συγκροτήματος ως «Κέντρο πολιτισμού & φιλοξενίας». Πρόκειται για ένα πυρήνα δραστηριοτήτων εναλλακτικής μορφής τουρισμού, που στοχεύει στην επαφή του «ξένου» με το ντόπιο στοιχείο και την αλληλεπίδραση των πολιτισμών. Το Campochiaro επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει την έννοια του τουριστικού καταλύματος ως προσφερόμενου πολιτισμικού προϊόντος και να το αναγάγει σε εμπειρία και βίωμα του επισκέπτη, συνδέοντάς τον με τον τόπο, την ιστορία και την κουλτούρα του. Το νέο αυτό «Κέντρο» θα λειτουργήσει ως πυρήνας δραστηριοτήτων ενναλακτικής μορφής τουρισμού με στόχο την αναζωογόνηση της ευρύτερης περιοχής. Τα κτίρια θα στεγάζουν πλέον χρήσεις όπως διαμονή, εστίαση, καταστήματα τοπικών προϊόντων, βιβλιοθήκη, χώρους μνήμης, αίθουσες εκδηλώσεων – πολλαπλών χρήσεων - προβολών, παραδοσιακά εργαστήρια αλλά και την υφιστάμενη υπηρεσία δασικής προστασίας. Η μελέτη αποκατάστασης που προτείνεται, σέβεται τον αρχικό σχεδιασμό, καθαιρώντας μετέπειτα προσθήκες που αλλοιώνουν την τυπολογία και μορφολογία των κτιρίων. Οι νέοι χειρισμοί γίνονται πίσω από το ορατό επίπεδο της πλατείας και έχουν την μορφή ξύλινων ή μεικτών ελαφριών κατασκευών, καθιστώντας τες διακριτές από τα υφιστάμενα κτίρια.  Η καινούργια διαμόρφωση στοχεύει να εξυπηρετήσει τις ποικίλες απαιτήσεις του προτεινόμενου κοινόχρηστου πολυλειτουργικού χώρου, διασφαλίζοντας την προσαρμοστικότητα του σε μελλοντικές χρήσεις. Όσον αφορά τον περιβάλλοντα χώρο, επανασχεδιάζεται η πλατεία και δημιουργείται ένα πάρκο παιχνιδιού και γυμναστικής πίσω από το κτίριο 3, στο αποτύπωμα της προσθήκης που αφαιρείται. Στο κτίριο 2 ένα στέγαστρο από ξύλινο δικτύωμα και γυαλί προσφέρει ένα χώρο πολλαπλών χρήσεων που προσαρμόζεται ανάλογα την εποχή. Νέα προσθήκη αποτελούν οι χώροι των cabinsσε επαφή με το κτίριο 1 που στεγάζει τα δωμάτια φιλοξενίας, προσφέροντας μια ιδιωτική διαφορετική εμπειρία διαμονής με θέα το δάσος.