Η βασική ιδέα του κτιρίου προήλθε από τον σχηματισμός της ακτογραμμής την οποία συναντάμε σε παραθαλάσσιες περιοχές όπως το Ρίο στην προκειμένη. Παρατηρώντας από απόσταση την ένωση θάλασσας και αμμουδιάς διαπιστώνουμε ότι μια νοητή γραμμή φαίνεται να χωρίζει αυτές τις υφές, υγρό – στερεό στοιχείο. Και ενώ ουσιαστικά πρόκειται για μια συνεχή κατάσταση (η άμμος υπάρχει και στον πυθμένα της θάλασσας, αλλά και το νερό παρασύρεται πάντα και σε υψηλότερα σημεία της παραλίας) ένας νοητός διαχωρισμός διχοτομεί την ενότητα του συνόλου. Αυτή η ατμόσφαιρα προσαρμόζεται στην κάτοψη της οικείας τοποθετώντας στο κέντρο της σύνθεσης όλους τους χώρους κίνησης σε ευρύ διάδρομο και με τον διαχωρισμό των χρήσεων, τοποθετώντας τους πιο ιδιωτικούς χώρους στην βορειοανατολική πλευρά (υπνοδωμάτιο και ξενώνας) ενώ οι χώροι καθιστικού και κουζίνας τοποθετούνται νοτιοδυτικά σε σχεδόν διαφορετικούς όγκους. Εκτός από τη κύρια είσοδο από την πλευρά της θάλασσάς δημιουργείται και ξεχωριστή είσοδος η οποία θα οδηγεί άμεσα στον ξενώνα – γραφείο. Αυτές οι δύο είσοδοι σηματοδοτούν και τη βασική πορεία μέσα στην κατοικία όπως φαίνεται και στην κάτοψη. Έτσι δημιουργείται ένας ενιαίος χώρος κίνησης στον οποίο τοποθετείται ράμπα και κλίμακα κατά μήκος.  Η δημιουργία των όψεων βασίζεται στην τοποθέτηση δύο μεγάλων τοιχίων τα οποία οριοθετούν τον κεντρικό διάδρομο, ενώ οι όγκοι – πρίσματα προβάλουν διαγώνια τονίζοντας στον παρατηρητή την χρήση τους.