Η προσπάθεια ανάδειξης της δυνατότητας κατοίκησης στο υγρό στοιχείο, καθώς και εξερεύνησης του υδάτινου κόσμου, αποτέλεσαν την αφετηρία αυτής της έρευνας. Μέσα από μια ανάλυση και ερμηνεία πλωτών αντικειμένων, πλωτών κατασκευών και πλωτών προγραμμάτων, εξάγονται συμπεράσματα για χρήση της μηχανικής των ρευστών στην Αρχιτεκτονική. Στην συνέχεια, μια πρόταση οικειοποίησης του νερού, εξαπλώνεται με ένα στρατηγικό σχέδιο στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου. Η θάλασσα αντιμετωπίζεται ως ένα νέο έδαφος, υποδοχέας της αστικής ζωής. Μια πλωτή πλατφόρμα, καλείται να παίξει το ρόλο του ισορροπιστή αυτών των αντιθετικών δυνάμεων. Κάτω ή πάνω από το επίπεδο αυτής, ακόμα και μέσα στο νερό, υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης πολλών διαφορετικών δομών, με πολλαπλές χρήσεις και νοήματα. Η εκμετάλλευση της άνωσης από την πίεση των υγρών και αερίων, καθώς και έννοιες όπως η ρευστότητα, η πλευστότητα και η μεταβλητότητα αποτελούν βασικές σταθερές της έρευνας αυτής. Τέλος, οι αρχές της ανακύκλωσης και της οικονομίας της κατασκευής κρίνονται αναγκαίες, απαντώντας στις επιταγές της σύγχρονης εποχής.