Ο εφιαλτικός κύλινδρος στον οποίο είναι εγκλωβισμένοι οι «χαμένοι» χαρακτήρες του Beckett περιγράφεται πλήρως από το συγγραφέα – δίνονται μέχρι και οι διαστάσεις και τα υλικά του. Ο κύλινδρος έχει ήδη σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από το συγγραφέα, όχι με εικόνες, αλλά με λέξεις. Τι νόημα θα είχε, λοιπόν, να τον αναπαραστήσω ξανά, απλώς με διαφορετικό μέσο; Η λύση στο πρόβλημα της διατύπωσης του χώρου βρέθηκε όχι στην αναπαράσταση αλλά στην ερμηνεία – μια διαφορετική ερμηνεία του χώρου για κάθε χαρακτήρα. Γι` αυτό τα παραδοσιακά αρχιτεκτονικά μέσα της αναπαράστασης του χώρου (κάτοψη, τομή, τρισδιάστατο μοντέλο) απορρίφθηκαν, αφού με την αποστασιοποιημένη, καθολική εποπτεία που προσφέρουν, μετατρέπουν αυτόματα τον σχεδιαστή σε εξωτερικό παρατηρητή από μια θέση ανάλογη του Θεού, καθιστώντας τη διατύπωση μιας προσωπικής ερμηνείας αδύνατη.