H Αικατερίνη Παπαδημητρίου εργάζεται ως επιστημονικός συνεργάτης στο πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης, Institute of Computational Design. Η έρευνά της σχετίζεται με `ινώδεις` κατασκευές μέσω ρομποτικής υλοποίησης, τομέα με τον οποίο ασχολήθηκε κατά το μεταπτυχιακό που παρακολούθησε στο UCL, The Bartlett. Η εργασία της, FibroCity, απέσπασε το βραβείο Peter Cook το 2014.

#1. Πες μας λίγα λόγια για το αρχιτεκτονικό σου υπόβαθρο;

Οι σπουδές μου στην αρχιτεκτονική ξεκίνησαν από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησα το 2012. Στόχος κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ήταν η συλλογή εμπειριών, μαθαίνοντας ξένες γλώσσες, παρακολουθώντας διαλέξεις και εργαστήρια, συμμετέχοντας σε διαγωνισμούς και ταξιδεύοντας. Ήρθα σε επαφή με διαφορετικά προγράμματα σπουδών αλλά και διαφορετικές προσεγγίσης της αρχιτεκτονικής τόσο μέσα από το πρόγραμμα Erasmus, στo UCL (Université catholique de Louvain) στις Βρυξέλλες, όσο και στο ΜΙΤ, Βοστόνη, στο πλαίσιο του EduTrip. Η διπλωματική μου εργασία, ΕsCave, σε συνεργασία με τον Δημήτρη Καψάλη και υπό την επίβλεψη του καθηγητή μας κ. Γ. Παπακώστα, βρέθηκε στη European Landscape Biennial, International Exhibition, University Projects και διακρίθηκε μετέπειτα (διαγωνισμός της πλατφόρμας ArchMedium). Μετά την αποφοίτησή μου, σε συνεργασία με τον κ. Παπακώστα και το Hyperwerk - Insitute of PostIndustrial Design, στη Βασιλεία, αναπτύξαμε το project EnterViews on Crisis. Ταυτόχρονα, εργάστηκα για το γραφείο των κ. Νικιφορίδη και Cuomo στη Θεσσαλονίκη, σε έργα διαφορετικής κλίμακας. Το 2013 με `κέρδισε` το Λονδίνο και για τη συνέχεια των σπουδών μου βρέθηκα στο UCL, στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα March GAD (πλέον Worderlab) μέρος του προγράμματος B-Pro. Οι Alisa Andrasek, Daghan Cam, και Mario Carpo συνετέλεσαν στην επιτυχία του project FibroCity, και στην αναγνώρισή του με την απονομή του Βραβείου Peter Cook από τον ίδιο Peter Cook. Η συνέχεια γράφεται στη Στουτγάρδη από το καλοκαίρι του 2015, ως επιστημονικός συνεργάτης και υποψήφια διδακτορική φοιτήτρια, στο Institute of Computational Design, με επιβλέπον τον Prof. Achim Menges. Στην παρούσα φάση, η έρευνά μου σχετίζεται με γενετικούς αλγορίθμους, ινώδης κατασκευές και ρομποτική υλοποίησή τους. Η διεύρυνση της αντίληψης της πραγματικότητας μέσα από διαφορετικά εναύσματα δημιουργεί τελικώς μια πιο ολοκληρωμένη θεώρηση για την αρχιτεκτονική από τον τομέα της έρευνας έως την `απτή` αρχιτεκτονική.

#2. Ποιό ήταν το επόμενο βήμα μετά το πτυχίο και πώς κατέληξες στη συγκεκριμένη επιλογή; Πες μας λίγα λόγια γι` αυτό.

Μετά την αποφοίτησή μου επέλεξα να δαπανήσω λίγο χρόνο ώστε να διερευνήσω καλύτερα τις επιλογές μου. Ένιωθα πως δεν είχα απαντήσει σε πολλά απο τα ερωτήματα που με απασχολούσαν γύρω απο την αρχιτεκτονική, αν και μεταξύ μας, δεν πιστεύω ότι ποτέ μπορεί κανείς να απαντήσει πλήρως, ειδικά σε ότι αφορά την έρευνα. Πάντα σκεφτόμουν το επάγγελμά μας σαν επάγγελμα δύο ταχυτήτων. Από τη μια την αρχιτεκτονική όπως τη βιώνουμε, προϊόντα, κτίρια, πόλεις. Θεωρώ τους αρχιτέκτονες σκηνογράφους των πόλεων, και της ζωής των ανθρώπων. Από την άλλη η αρχιτεκτονική έρευνα που στοχεύει το ακατόρθωτο, νέες τεχνολογίες, νέα υλικά, νέες μορφές και πολλές ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις. Έρευνα που εξερευνά και ανακαλύπτει. Στο πλαίσιο αυτό, ο και(ε)νός μου χρόνος που δεν ήταν εν τέλει και τόσο κενός, αποδείχτηκε η καλύτερη ευκαιρία για να συνεργαστώ στο EnterViews on Crisis, με τους Σωτήρη Μπαχτσετζή, Λυδία Χατζηιακώβου, Χρίστο Σαββίδη (ArtBoX) κα. Ένα πρότζεκτ περισσότερο θεωρητικό και όχι σχεδιαστικό ναι μεν, αλλά που έφερε την αρχιτεκτονική, τις απόψεις περί κρίσης και τη ζωή στην πόλη σε επικοινωνία και τελικώς σε μια ισορροπία ώστε να δημιουργήθουν εν τέλη ευκαιρίες. Ταυτόχρονα εργάστηκα στο πλευρό των κ. Νικιφορίδη και κ. Cuomo, από όπου μπόρεσα στην πράξη να εφαρμόσω τις θεωρίες και τις τεχνικές που διδασκόμουν τόσο καιρό καθώς και να δω ορισμένα απο τα έργα να πραγματοποιούνται -σε ορισμένο βαθμό. Παράλληλα δούλεψα σε διαγωνισμούς ως εγγεγραμμένη αρχιτέκτονας στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και ολοκλήρωσα την αίτησή μου για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Λονδίνο. Το αναμφισβήτητα αναγνωρισμένο όνομα του πανεπιστημίου, το ίδιο το πρόγραμμα του μεταπτυχιακού, αλλά και το Λονδίνο -όντας μητρόπολή- σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό μου να γνωρίσω από κοντά τον τρόπο ζωής και δουλειάς ακόμη ενός τόπου με ενθουσίαζαν!

#3. Τι δυσκολίες αντιμετώπισες και τι ευκαιρίες είχες βάσει αυτών των επιλογών σου;

Κάθε αλλαγή εμπεριέχει το στοιχείο του κινδύνου, ένα ρίσκο που καλείσαι να πάρεις και να αντιμετωπίσεις τις επιπτώσεις του. Πιστεύω ότι είναι στην προσωπικότητα του καθενός το πως αντιδρά! Προσωπικά προτιμώ να αντιμετωπίζω τις προκλήσεις με αισιοδοξία και σαν ευκαιρίες για να ενδυναμωθώ εγώ ή ίδια. Οι δυσκολίες και οι ευκαιρίες, που αντιμετώπισα είχαν να κάνουν κυρίως με το στοιχείο του ανθρώπινου παράγοντα. Βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να είσαι μακριά από άτομα που αγαπάς και από γεγονότα στις ζωές τους. Ευτυχώς σε αυτό η τεχνολογία βοηθά πολύ καθώς η επικοινωνία μπορεί να είναι άμεση και τα αεροπορικά δρομολόγια συχνά! Σαφώς και αυτή η παράμετρος αποτελεί απο μόνη της μια δύσκολη συνθήκη, ωστόσο οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα -ότι και να σημαίνει αυτό-(Ευκαιρίες για περισσότερα ταξίδια!). Από την άλλη είχα την ευκαιρία να γνωρίσω εξαιρετικά άτομα στην πορεία τον μετακινήσεων μου από χώρα σε χώρα. Ανάλογα με τη σχέση που αναπτύσσεται με τον κάθε άνθρωπο μπορείς να έχεις από (τουλάχιστον) ένα σπίτι σε κάθε ήπειρο(!), συνεργασίες που μπορεί να οδηγήσουν σε βραβεία, φιλίες για μια ζωή ή και απλά μια ιδέα για το επόμενό σου βήμα. Απολαύστε το!

#4. Με τι ασχολείσαι σήμερα και πώς θεωρείς πως συνδέεται με την ως τώρα πορεία σου; Πόσο ικανοποιημένος είσαι από αυτό και πόσο κοντά πλησιάζει σε αυτό που φανταζόσουν ως αρχιτεκτονικό έργο;

Από τον Ιούνιο μετακόμισα στη Γερμανια, όπου είμαι επιστημονικός συνεργάτης και υποψήφια διδακτορική φοιτήτρια στο Institute of Computational Design,University of Stuttgart. Τόσο η διδακτορική διατριβή όσο και τα έργα για τα οποία δουλεύω αυτό το διάστημα σχετίζονται με τις ινώδεις κατασκευές και ρομποτικές εφαρμογές σε επίπεδο αρχιτεκτονικής. Η αρχή έγινε μέσω του μεταπτυχιακού προγράμματος στο Λονδίνο. Τότε γνώρισα τη δουλειά του ινστιτούτου ουσιαστικά, η οποία ήταν άμεσα συνυφασμένη με το FibroCity.Το ένα έφερε το άλλο δηλαδή, μέσα από κάποιες κριτικές και δημοσιεύσεις. Δεν είχα κάνει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για να βρεθώ εδώ που είμαι τώρα. Σίγουρα είχα σκεφτεί στο παρελθόν την ιδέα του διδακτορικού, αλλά σίγουρα όχι τόσο σύντομα! Η επιλογή μου αυτή σαφώς και ευνοεί και κάποιες σκέψεις που υπάρχουν για το μέλλον, οπότε(..!). Αν και δεν θα ήθελα να παραμερίσω τα σχέδια για τις μελλοντικές μου κινήσεις, ο φόρτος εργασίας αυτή τη στιγμή είναι πολύ μεγάλος και το απαιτεί. Ωστόσο και αυτή η `δυσκολία` σίγουρα αποτελεί τμήμα μιας ευκαιρίας που αναδύεται. Επίσης προσπαθώ πάντα να διαβάζω και να γράφω σχετικά με τη δουλειά μου. Παράλληλα, σκοπός μου είναι να συνεχίσω να εξελίσσομαι όχι μόνο στην έρευνα αλλά και στην πιο `καθημερινή` αρχιτεκτονική. Για το λόγο αυτό, συμμετέχω σε διαγωνισμούς διαφορετικής κλίμακας και στην πορεία αναπτύσσω πολλές εξωτερικές συνεργασίες για τα εκάστοτε έργα. Τολμώ να πω πως είμαι πολύ ευχαριστημένη με την έως τώρα πορεία μου! Με γεμίζει αυτό που κάνω, και υπάρχουν πολλές ιδέες, γεγονός που μόνο θετικά συναισθήματα δημιουργεί. Το γεγονός ότι βρίσκομαι σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον με έντονο το χαρακτήρα της καινοτομίας, θεωρώ ότι συνεισφέρει στην αντίληψη που αναδημιουργώ για την αρχιτεκτονική πραγματικότητα (και μη).

#5. Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να ακολουθήσει τα βήματά σου;

Ο κάθε ένας χαράζει μια διαφορετική πορεία! Μια πορεία που εξαρτάται από τα όνειρα, τις ευκαιρίες που έχει ή καλύτερα τις ευκαιρίες που δημιουργεί! Η δική μου συμβουλή είναι να είναι με τα μάτια ανοικτά, να παρασύρεται από όσα προκύπτουν. Να γνωρίζει νέα μέρη, ανθρώπους και να σκέφτεται πως κάθε τι θα μπορούσε να είναι το επόμενό βήμα. Ένα βήμα που οπωσδήποτε θέλει κάποιο σχεδιασμό, αλλά όλα είναι εφικτά. Να μη προβληματίζεται από τη γλώσσα ή το μέρος. Να αφήνει τον ίδιο του τον εαυτό να τον εκπλήσσει! Να ξέρει πως η τεχνολογία είναι με το μέρος του. Να συζητά και να μοιράζεται τις ιδέες και τα πλάνα που έχει. Οι ιδέες όταν μοιράζονται πολλαπλασιάζονται. Να επιδιώκει τη συναναστροφή με δημιουργικά άτομα και να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Να έχει υπομονή και επιμονή! Να συμμετέχει σε ότι μπορεί και να δικτυώνεται! Τέλος, να απολαμβάνει την πορεία που κάνει! Εξάλλου, το επάγγελμά μας έχει από μόνο του πολλές εκφάνσεις, και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το εκμεταλλευτούμε!