Η Άρτεμις Σιέρρα αποφοίτησε το 2013 από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έκτοτε επιδιώκει συστηματικά να διοχετεύει την ενέργειά της σε παντός τύπου δημιουργικές αναθέσεις στο χώρο της αρχιτεκτονικής, της σκηνογραφίας και της γραφιστικής. Παράλληλα, στο πλαίσιο μεταπτυχιακού προγράμματος του ΕΜΠ διερευνά την «παραγωγή» χώρου μέσω συλλογικών διαδικασιών.
#1 Πες μας λίγα λόγια για το αρχιτεκτονικό σου υπόβαθρο;
Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας μου δόθηκε η ώθηση να αναρωτηθώ για τον τρόπο με τον οποίο η αρχιτεκτονική σχετίζεται με ένα ευρύ φάσμα δημιουργικών πρακτικών, να πειραματιστώ σε σχέση με τα μέσα αναπαράστασης μιας ιδέας, να τολμήσω μη συμβατικές σχεδιαστικές προσεγγίσεις και να διευρύνω το δημιουργικό πεδίο μέσα στο οποίο αύριο θα μπορούσα να κινηθώ επαγγελματικά. Φυσικά επιδίωξα να συμμετάσχω σε αρκετά workshops τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ευκαιρίες που οδήγησαν σε μετέπειτα συνεργασίες αλλά και φιλίες. Μέσω του προγράμματος Erasmus παρακολούθησα για ένα χρόνο μαθήματα στην Escuela Técnica Superior de Arquitectura y Géodesia - Universidad de Alcalá de Hénares στη Μαδρίτη όπου εξοικειώθηκα με διαφορετικές σχεδιαστικές προσεγγίσεις και νέους τρόπους σκέψης και αναπαράστασης. Στη συνέχεια πραγματοποίησα πρακτική άσκηση σε αρχιτεκτονικό γραφείο στην Αθήνα και έπειτα έφυγα για Λισσαβόνα για να δουλέψω στο αρχιτεκτονικό γραφείο ateliermob όπου ήρθα σε επαφή με πολύ ενδιαφέροντα και δραστήρια άτομα.
Κοιτώντας προς τα πίσω, διαπιστώνω ότι τόσο η διάλεξη με θέμα «Προθέσεις Μετάβασης – Η παλέτα του ενδιάμεσου», με επιβλέποντα τον Λόη Παπαδόπουλο, όσο και η διπλωματική μου με θέμα «Η Αναστολή της Ερείπωσης – Κατοίκηση πάνω από αρχαία ευρήματα», με επιβλέποντα τον Αριστείδη Αντονά, πραγματεύονταν τα όρια της σχέσης δημόσιου και ιδιωτικού τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού του αστικού χώρου όσο και σε επίπεδο διαμόρφωσης κοινωνικών σχέσεων (κοινωνικού χώρου). Θα μπορούσα να πω ότι συνέχεια της ίδιας κατεύθυνσης αποτελεί και η θεματική που μελετώ αυτή την περίοδο στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Σχεδιασμός-Χώρος-Πολιτισμός» του ΕΜΠ την οποία αναφέρω παραπάνω ως «παραγωγή» χώρου μέσω συλλογικών διαδικασιών.
#2 Ποιό ήταν το επόμενο βήμα μετά το πτυχίο και πώς κατέληξες στη συγκεκριμένη επιλογή;
Πες μας λίγα λόγια γι` αυτό. Συχνά σκέφτομαι τις σπουδές στην αρχιτεκτονική σαν ένα πρίσμα όπου η διερχόμενη δέσμη δημιουργεί χρωματική διασπορά. Με έκπληξη συνειδητοποιώ ότι από τότε που αποφοίτησα ασχολούμαι ασταμάτητα και συγχρόνως με μια μεγάλη ποικιλία αντικειμένων, εκ των οποίων κυρίως αρχιτεκτονικές μελέτες και διαγωνισμοί, σκηνικοί χώροι και εφαρμογές γραφιστικής. Σε αυτά προστίθεται η έρευνα στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού, τμήμα της οποίας παρουσίασα στο διεθνές συνέδριο Visual Aspects of Perfomance Practice το Νοέμβριο του 2014 στην Πράγα υπό τον τίτλο `In Pursuit of the Social in Site-Specific Performance`.
Αμέσως μετά την αποφοίτησή μου ξεκίνησε μια συνεργασία με την ομάδα 1ID architects στο πλαίσιο της οποίας διακριθήκαμε με 1ο βραβείο στον διαγωνισμό Athens Heart Design Award και με 2ο βραβείο για το σχεδιασμό θερμαντικού σώματος της εταρείας Elith. Παράλληλα, προέκυψε μια συνεργασία με τις Εκδόσεις Πορφύρα, η οποία αποτέλεσε γόνιμο έδαφος για να αναπτύξω το ενδιαφέρον μου πάνω στη γραφιστική και την οπτική επικοινωνία.
Όσον αφορά τη σκηνογραφία, στη σχολή είχα την τύχη να παρακολουθήσω το μάθημα της σκηνογράφου Εύας Μανιδάκη. Με γοήτευσε ο μεθοδικός αλλά και πηγαία δημιουργικός τρόπος που μας δίδασκε να προσεγγίζουμε το θεατρικό κείμενο. Όταν λοιπόν επέστρεψα στην Αθήνα, η όμορφη ανάμνηση του μαθήματος σε συνδυασμό με το γενικότερο ενδιαφέρον μου για την τέχνη του θεάτρου, με έκανε να παρακολουθήσω σεμινάρια σκηνογραφίας από την σκηνογράφο - εικαστικό Κατερίνα-Χριστίνα Μανωλάκου με την οποία μέχρι σήμερα διατηρώ τόσο φιλική όσο και επαγγελματική σχέση. Έχουμε συνεργαστεί σε τρεις θεατρικές παραστάσεις (Από τι ζουν οι Άνθρωποι του Leon Tolstoy, Η Εμπειρία της Παράστασης Κήπος Στάχτες και Η Εμπειρία της Ανάγνωσης των Αδελφών Καραμάζοφ σε σκηνοθεσία Ηλία Κουνέλα) εκ των οποίων οι δύο τελευταίες παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ Αθηνών (2013, 2014). Συνεργαστήκαμε επίσης στην ταινία μικρού μήκους Μήδεια Μελέα, σε σκηνοθεσία Χρ. Καράμπελα, η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ της Δράμας (2014) και έπειτα στο Φεστιβάλ των Καννών (2015).
#3 Τι δυσκολίες αντιμετώπισες και τι ευκαιρίες είχες βάσει αυτών των επιλογών σου;
Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα μέχρι στιγμής, θεωρώ ειλικρινά ότι η ευκαιρία είναι η άλλη όψη της δυσκολίας! Αυτή η σύντομη πορεία μέχρι τώρα με δίδαξε να αναζητώ τη δημιουργικότητα στον επαναπροσδιορισμό και τη διαχείριση των δυσκολιών, των περιορισμών, των ανασταλτικών παραγόντων και των ανυπέρβλητων εμποδίων. Μέσα σε όλα αυτά βρίσκεται η ευκαιρία να υπερβείς τα όρια, να αντλήσεις το μέγιστο, να αναρωτηθείς για το δεδομένο, να κλείσεις τα μάτια και να χαμογελάσεις στον αντίθετο άνεμο! Αλλά και γενικότερα, νομίζω πως με υπευθυνότητα, όρεξη και χαμόγελο και τις δυσκολίες αντιμετωπίζεις πιο εύκολα και νέες ευκαιρίες προκύπτουν!
#4 Με τι ασχολείσαι σήμερα και πώς θεωρείς πως συνδέεται με την ως τώρα πορεία σου;
Πόσο ικανοποιημένος είσαι από αυτό και πόσο κοντά πλησιάζει σε αυτό που φανταζόσουν ως αρχιτεκτονικό έργο; Αυτή την περίοδο επεξεργάζομαι σκηνογραφικές προτάσεις για τρεις παραστάσεις που θα ανέβουν το χειμώνα στο BIOS και στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη. Επίσης, έχω αναλάβει μια μικρή ανακαίνιση που αναμένεται να ολοκληρωθεί το φθινόπωρο και συγχρόνως σχεδιάζω εταιρικές ταυτότητες, εξώφυλλα βιβλίων και διαφημίσεις. Έχω έλλειψη ελεύθερου χρόνου και πλεόνασμα δημιουργικών απαιτήσεων, αλλά νιώθω ικανοποιημένη, χαρούμενη και αισιόδοξη! Ενώ παλαιότερα επιθυμούσα να κατασταλάξω σε ένα μόνο δημιουργικό πεδίο και να διοχετεύσω σε αυτό όλη μου την ενέργεια, πλέον συνειδητοποιώ πως αυτό μου είναι πρακτικά αδύνατο. Πρώτον, γιατί οικονομικά κανένας από τους κλάδους με τους οποίους ασχολούμαι δεν είναι επαρκώς ανταποδοτικός αυτή την περίοδο και δεύτερον, γιατί πλέον έχω μάθει να κινούμαι στον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσά τους και να χρησιμοποιώ τους κοινούς παρονομαστές τους. Συνειδητοποιώ ότι αυτοί οι μέχρι τώρα παράλληλοι δρόμοι όσο περνάει ο καιρός συγκλίνουν αντί να αποκλίνουν και δεν θα ήθελα να αποχωριστώ κανέναν από αυτούς. Για να μην πω, ότι ήδη φλερτάρω και με άλλους παράλληλους..!
#5 Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να ακολουθήσει τα βήματά σου;
Ειλικρινά πιστεύω ότι υπάρχει ανεξάντλητη ενέργεια και δημιουργικότητα στους ανθρώπους γύρω μας και αυτό από μόνο του αποτελεί μεγάλη έμπνευση. Θα έλεγα λοιπόν να αφεθούμε στον απρόβλεπτο χαρακτήρα μιας περιπλάνησης που θα μας φέρει κοντά με ανθρώπους, ομάδες, ιδέες, πολιτισμούς, νέες γλώσσες και τοπία. Ας δώσουμε χώρο στον εαυτό μας να αναπτυχθεί με τον δικό του προσωπικό τρόπο και να βρει συνομιλητές, συνεργάτες, συνοδοιπόρους. Τέλος, θα του έλεγα να μην επαναπαύεται και να αναζητά προκλήσεις!
LinkedIn & Facebook: Artemis Sierra
http://issuu.com/artemis.sierra
www.artemissierra.com (soon!)
