Μία γυάλα. Μέσα ένα χρυσόψαρο που πάει πάνω κάτω γύρω από δύο ηλεκτρόδια. Απ` έξω μια μικρή οθόνη που σε ρωτάει αν κατανοείς τι πρόκειται να συμβεί. Αν πατήσεις ναι, σου ανοίγονται 2 κουμπιά για 30 δευτερόλεπτα. Με το ένα προβάλλονται κυματισμοί στην επιφάνεια του νερού οι οποίοι ακολουθούν την κίνηση του ψαριού. Με το άλλο, το κύκλωμα κλείνει και ηλεκτρικό ρεύμα, ικανό να σκοτώσει το ψάρι, διέρχεται μέσα απ` τα ηλεκτρόδια.
Επιλέγεις.
Η κίνηση είναι ίδια. Απλώς πατάς ένα κουμπί. Είναι η πράξη όμως που σε ικανοποιεί ή το αποτέλεσμα αυτής; Θα σκότωνες ένα χρυσόψαρο απλά γιατί μπορείς; Πριν δε μπορούσες; Αν δεν υπήρχε το κουμπί θα σου είχε γεννηθεί αυτή η σκέψη; Ήθελες και δεν είχες την επιλογή ή θέλησες μόλις αυτή σου δόθηκε; Το πρώτο κουμπί σου αρκεί πλέον; Πράττεις αναλόγως μέχρι να σου δοθεί η δυνατότητα για το αντίθετο; Η ευθύνη βαραίνει εσένα που έχεις την επιλογή της πράξης σου ή εκείνου που σου έδωσε τη δυνατότητα επιλογής; Κι αν τίποτα δεν ισχύει; Θα έπαιρνες το ρίσκο για να ικανοποιήσεις την περιέργειά σου; Σε ενοχλεί; Σε ενοχλεί η ύπαρξη του κουμπιού και όχι της γυάλας; Αν δεν ήταν ψαράκι; Αν δεν υπήρχε κάποιος να σε κοιτάει; Θα σκεφτόσουν τότε διαφορετικά;
Ψαρεύεις;
Κατά την πρώτη δημόσια παρουσίαση του έργου η χρήση του δεύτερου κουμπιού δεν επετράπη και κατά συνέπεια το έργο δε μπορούσε να λειτουργήσει στην ολότητά του. Το κουμπί δεν ήταν σίγουρο πως θα εκτελούσε τον προδιαγεγραμμένο του στόχο καθώς ήταν απόφαση του δημιουργού να μην πειραματιστεί για να εξασφαλίσει την αποτελεσματικότητά του. Παρ` όλα αυτά, η επιβεβλημένη κατάργηση της λειτουργίας του ακυρώνει την πρόθεσή του έργου να δώσει την ελευθερία της επιλογής στο ίδιο το άτομο και να το θέσει ενώπιον του ειλικρινούς αντίκτυπου των επιλογών του. Στόχος δεν ήταν να δημιουργηθεί άλλη μία εικονική πραγματικότητα όπου όλα συμβαίνουν μέσα στη φούσκα της ασφάλειας. Πλέον το έργο στέκει κουκουλωμένο και απενεργοποιημένο.
Σκοπός του έργου ήταν να καταδείξει τον τρόπο που ενεργεί ο άνθρωπος όταν του δοθεί η πλήρης ελευθερία. Με την τροπή που πήρε, φανερώνεται ένας προκατειλημμένος φόβος απέναντι στην πιθανή εκτροπή του ατόμου μέσα σ` ένα τέτοιο πλαίσιο αλλά και η εύκολη λύση της στέρησης μιας ελευθερίας προκειμένου αυτό να αποφευχθεί. Ένα κομμάτι ύφασμα αρκεί για να συνεχίσουμε να παραβλέπουμε τη φύση μας. Αφού το ψάρι μπροστά μας σώθηκε μπορούμε να συνεχίσουμε ήρεμοι.

DYNAMO Project Space - ARDUINO & PROCESSING INTERFACES Exhibition